اعتیاد به مواد مخدر که به آن اختلال مصرف مواد نیز می گویند، بیماری است که بر مغز و رفتار فرد تأثیر می گذارد و منجر به ناتوانی در کنترل مصرف دارو یا داروی قانونی یا غیرقانونی می شود. موادی مانند الکل، ماری جوانا و نیکوتین نیز جزو مواد مخدر محسوب می شوند. هنگامی که معتاد هستید، ممکن است علیرغم آسیبی که به همراه دارد، به مصرف آن ادامه دهید.

 

اعتیاد به مواد مخدر می تواند با استفاده آزمایشی از یک ماده مخدر تفریحی در موقعیت های اجتماعی شروع شود و برای برخی افراد، مصرف مواد بیشتر می شود. برای دیگران، به ویژه در مورد مواد افیونی، اعتیاد به مواد مخدر با قرار گرفتن در معرض داروهای تجویز شده یا دریافت داروها از یک دوست یا بستگانی که دارو برای او تجویز شده آغاز می شود.

 

خطر اعتیاد و اینکه چقدر سریع معتاد می شوید بسته به مواد مخدر متفاوت است. برخی از داروها، مانند مسکن های افیونی، خطر بیشتری دارند و سریعتر از سایرین باعث اعتیاد می شوند.

 

با گذشت زمان، ممکن است به دوزهای بیشتری از دارو برای بالا رفتن نیاز داشته باشید. به زودی ممکن است فقط برای احساس خوب به دارو نیاز داشته باشید. همانطور که مصرف مواد مخدر افزایش می یابد، ممکن است متوجه شوید که زندگی بدون دارو به طور فزاینده ای دشوار است. تلاش برای توقف مصرف مواد مخدر ممکن است باعث هوس شدید شود و فرد را از نظر جسمی بیمار کند (علائم ترک).

 

ممکن است برای غلبه بر اعتیاد به مواد مخدر و رهایی از مواد مخدر به کمک پزشک، خانواده، دوستان، گروه های حمایتی یا یک برنامه درمانی سازمان یافته نیاز داشته باشید.

علائم

علائم یا رفتارهای اعتیاد به مواد مخدر شامل موارد زیر است:

 

• اینکه باید دارو را به طور منظم مصرف کنید - روزانه یا حتی چند بار در روز
• داشتن میل شدید به دارو که جلوی افکار دیگر را می گیرد
• با گذشت زمان، نیاز به مقدار بیشتری از دارو برای رسیدن به همان اثر است
• مصرف بیشتر از دارو در مدت زمان کوتاه تر از آنچه در نظر داشتید
• اطمینان از حفظ منبع دارو
• خرج کردن پول، حتی اگر توانایی مالی آن را ندارید
• عدم انجام تفریحات و مسئولیت های کاری یا کاهش فعالیت های اجتماعی یا مصرف مواد مخدر
• ادامه مصرف دارو، حتی اگر می‌دانید که در زندگی تان مشکلاتی ایجاد می‌کند یا آسیب جسمی یا روانی وارد می‌کند.
• انجام کارهایی برای دریافت دارو که معمولاً انجام نمی‌دهند، مانند دزدی
• رانندگی یا انجام سایر فعالیت های مخاطره آمیز زمانی که تحت تأثیر مواد مخدر هستید
• صرف زمان زیادی برای تهیه دارو، استفاده از دارو یا بهبودی از اثرات دارو
• شکست در تلاش برای قطع مصرف دارو
• هنگام تلاش برای مصرف دارو، علائم ترک را تجربه می کنید
•  

شناخت مصرف ناسالم مواد مخدر در اعضای خانواده

گاهی اوقات تشخیص بدخلقی یا عادی کودک از علائم مصرف مواد مخدر است. نشانه های احتمالی مبنی بر مصرف مواد توسط نوجوان یا سایر اعضای خانواده عبارتند از:

 

• مشکلات در مدرسه یا محل کار - بی علاقگی ناگهانی به فعالیت های مدرسه یا کار، یا کاهش نمرات یا عملکرد کاری

   

• مشکلات سلامت جسمانی - کاهش انرژی و انگیزه، کاهش یا افزایش وزن، قرمزی چشم
• ظاهر نادیده گرفته شده - عدم توجه به لباس، آراستگی یا ظاهر
• تغییرات در رفتار - تلاش های اغراق آمیز برای جلوگیری از ورود اعضای خانواده به اتاقش یا پنهان کاری در جایی که با دوستانش می رود. یا تغییرات شدید در رفتار و روابط با خانواده و دوستان
• مسائل مالی - درخواست های ناگهانی پول بدون توضیح معقول یا کشف شما مبنی بر مفقود شدن یا دزدیده شدن پول یا ناپدید شدن اقلام از خانه، که نشان می دهد شاید برای حمایت از مصرف مواد مخدر فروخته می شوند.

•  

تشخیص علائم مصرف مواد مخدر یا مسموم

بسته به نوع دارو، علائم و نشانه های مصرف دارو یا مسمومیت ممکن است متفاوت باشد. در زیر چندین نمونه را مشاهده خواهید کرد.

 

 

ماری جوانا، حشیش و سایر مواد حاوی شاهدانه

 

 

مردم حشیش را با کشیدن سیگار، خوردن یا استنشاق شکل تبخیر شده دارو مصرف می کنند. حشیش اغلب مقدم است یا همراه با مواد دیگری مانند الکل یا داروهای غیرقانونی استفاده می شود و اغلب اولین دارویی است که آزمایش می شود.

 

 

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

احساس سرخوشی یا احساس "بالا بودن"

 

افزایش حس بینایی، شنیداری و چشایی

 

افزایش فشار خون و ضربان قلب

 

چشم های قرمز

 

دهان خشک

 

کاهش تعادل

 

مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن

 

کاهش زمان واکنش

 

اضطراب یا تفکر پارانوئید

 

بوی حشیش روی لباس یا نوک انگشتان زرد

 

هوس اغراق آمیز برای غذاهای خاص در مواقع غیرمعمول

 

 

استفاده طولانی مدت (مزمن) اغلب با موارد زیر همراه است: 

کاهش تیزبینی ذهنی

 عملکرد ضعیف در مدرسه یا محل کار

 کاهش تعداد دوستان و علایق

 

K2 و نمک حمام

دو گروه از مواد مخدر مصنوعی - کانابینوئیدهای مصنوعی و کاتینون‌های جایگزین یا مصنوعی غیرقانونی هستند. اثرات این داروها می تواند خطرناک و غیرقابل پیش بینی باشد، زیرا کنترل کیفی وجود ندارد و ممکن است برخی از مواد تشکیل دهنده شناخته نشده باشند.

 

کانابینوئیدهای مصنوعی که K2 یا Spice نیز نامیده می شوند، روی گیاهان خشک اسپری می شوند و سپس دود می شوند، اما می توانند به عنوان یک چای گیاهی تهیه شوند. علیرغم ادعاهای سازنده، اینها ترکیبات شیمیایی هستند تا محصولات "طبیعی" یا بی ضرر. این داروها می توانند "توهم" مشابه ماری‌جوانا تولید کنند و به یک جایگزین محبوب اما خطرناک تبدیل شده اند.

 

 

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• سرخوشی یا احساس "بالا بودن"
• خلق و خوی بالا
• تغییر حس بینایی، شنیداری و چشایی
• اضطراب یا آشفتگی شدید
• پارانویا
• توهمات
• افزایش ضربان قلب و فشار خون یا حمله قلبی
• استفراغ
• گیجی

کاتینون‌های جایگزین که به آنها «نمک حمام» نیز می‌گویند، موادی هستند که ذهن را تغییر می‌دهند (روان‌گردان) شبیه آمفتامین‌هایی مانند اکستازی (MDMA) و کوکائین. بسته ها اغلب به عنوان محصولات دیگر برای جلوگیری از شناسایی برچسب گذاری می شوند.

 

 

با وجود نام، اینها محصولات حمام مانند نمک اپسوم نیستند. کاتینون های جایگزین را می توان خورد، غرغره کرد، استنشاق کرد یا تزریق کرد و بسیار اعتیادآور است. این داروها می توانند باعث مسمومیت شدید شوند که منجر به اثرات خطرناک سلامتی یا حتی مرگ می شود.

 

 

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

احساس سرخوشی

 

افزایش جامعه پذیری

 

افزایش انرژی و تحریک

 

افزایش میل جنسی

 

افزایش ضربان قلب و فشار خون

 

مشکل در تفکر واضح

 

از دست دادن کنترل عضلانی

 

پارانویا

 

موارد وحشت زدگی

 

توهمات

 

هذیان

 

رفتارهای روانی و خشونت آمیز

 

 

باربیتورات ها، بنزودیازپین ها و خواب آورها

باربیتورات ها، بنزودیازپین ها و خواب آورها داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند. آنها اغلب در جستجوی احساس آرامش یا تمایل به "خاموش کردن" یا فراموش کردن افکار یا احساسات مرتبط با استرس مورد استفاده قرار می گیرند.

 

باربیتورات ها. به عنوان مثال می توان به فنوباربیتال و سکوباربیتال (Seconal) اشاره کرد.

• بنزودیازپین ها. به عنوان مثال می توان به داروهای آرام بخش مانند دیازپام (والیوم)، آلپرازولام (زاناکس)، لورازپام (آتیوان)، کلونازپام (کلونوپین) و کلردیازپوکساید (لیبریوم) اشاره کرد.
• خواب آور. به عنوان مثال می توان به داروهای خواب آور با نسخه مانند زولپیدم (Ambien، Intermezzo، و غیره) و zaleplon (Sonata) اشاره کرد.
•  

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• خواب آلودگی
• لکنت زبان
• عدم تعادل
• تحریک پذیری یا تغییر در خلق و خو
• مشکلات بحث یا تفکر واضح
• مشکلات حافظه
• حرکات غیر ارادی چشم
• عدم توانایی
• کند شدن فشار و کاهش فشار خون
• سقوط یا تصادف
• سرگیجه
•  

مت، کوکائین و سایر محرک ها

محرک ها شامل آمفتامین ها، مت (متامفتامین)، کوکائین، متیل فنیدات (ریتالین، کنسرتا و...) و آمفتامین-دکستروآمفتامین (Adderall، Adderall XR، و غیره) هستند. آنها اغلب در جستجوی "بالا" یا برای افزایش انرژی، بهبود عملکرد در محل کار یا مدرسه، یا کاهش وزن یا کنترل اشتها مورد سوء استفاده قرار می گیرند.

 

 

علائم و نشانه های استفاده اخیر می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• نشاط و اعتماد به نفس بیش از حد
• افزایش هوشیاری
• افزایش انرژی و بی قراری
• تغییر رفتار یا پرخاشگری
• گفتار سریع یا پر سر و صدا
• مردمک های گشاد شده
• گیجی، هذیان و توهم
•  اضطراب یا پارانویا
• تغییرات در ضربان قلب، فشار خون و دمای بدن
• حالت تهوع یا استفراغ همراه با کاهش وزن
• مشکل در قضاوت
• احتقان بینی و آسیب به غشای مخاطی بینی (در صورت غرغره کردن داروها)
• زخم های دهان، بیماری های لثه و پوسیدگی دندان در اثر مصرف مواد مخدر
• بیخوابی
• آسیب با از بین رفتن اثر دارو 
•  

داروهای باشگاهی

داروهای کلوپ معمولاً در کلوپ ها، کنسرت ها و مهمانی ها استفاده می شود. به عنوان مثال می توان به اکستازی یا مولی (MDMA)، گاما هیدروکسی بوتیریک اسید (GHB)، فلونیتترازپام اشاره کرد. این داروها همه در یک دسته دارویی قرار دارند، اما اثر و خطرات مشابه  طولانی مدت دارند.

از آنجایی که GHB و فلونیترازپام می تواند باعث آرامبخشی، آرامش عضلانی، سردرگمی و از دست دادن حافظه شوند، ممکن است رفتار جنسی یا تجاوز جنسی با استفاده از این داروها مرتبط باشد.

 

علائم و نشانه های استفاده از داروهای باشگاهی می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• توهمات
• پارانویا
• مردمک های گشاد شده
• لرز و عرق کردن
• لرزش غیر ارادی
• تغییر رفتار
• گرفتگی عضلات و فشردن دندان ها
• آرامش عضلانی، تعادل ضعیف یا مشکلات حرکتی
• توانایی های کاهش یافته 
• افزایش یا تغییر حس بینایی، صدا و چشایی
• قضاوت ضعیف
• مشکلات حافظه یا از دست دادن حافظه
• کاهش هوشیاری
• افزایش یا ضربان قلب و فشار خون
•  

توهم زاها

استفاده از مواد توهم زا بسته به نوع دارو می تواند علائم و نشانه های مختلفی ایجاد کند. شایع ترین توهم زاها لیسرژیک اسید دی اتیل آمید (LSD) و فن سیکلیدین (PCP) هستند.

 

استفاده از LSD ممکن است باعث موارد زیر شود:

 

• توهمات
• کاهش شدید درک، به عنوان مثال، تفسیر ورودی از یکی از حواس خود به دیگری، مانند شنیدن رنگ ها
• رفتار تکانشی
• تغییرات سریع در احساس
• تغییرات ذهنی دائمی در ادراک
• ضربان قلب سریع و فشار خون بالا
• لرزش
• فلاش بک ها، تجربه ای دوباره از توهمات - حتی سال ها بعد

استفاده از PCP ممکن است باعث موارد زیر شود:

 

• احساس جدا شدن از بدن و محیط اطراف 
• توهمات
• مشکلات تعادل و حرکت
• رفتار پرخاشگرانه و احتمالاً خشونت آمیز
• حرکات غیر ارادی چشم
• عدم احساس درد
• افزایش فشار خون و ضربان قلب
• مشکلات تفکر و حافظه
• مشکلات صحبت کردن
• مشکل در قضاوت
• عدم تحمل صدای بلند
• گاهی اوقات تشنج یا کما
•  

مواد استنشاقی

علائم و نشانه های مصرف مواد استنشاقی نسبت به مواد دیگر متفاوت است. برخی از مواد استنشاقی معمول چسب، رقیق کننده رنگ، مایع اصلاح کننده، نشانگر نوک نمدی، بنزین، مایعات پاک کننده و محصولات آئروسل خانگی است. به گزارش ماهیت سمی این مواد، مصرف کنندگان ممکن است دچار آسیب مغزی یا مشکلات سلامتی شوند.

 

علائم و نشانه های استفاده می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• داشتن ماده استنشاقی بدون توضیح معقول
• سرخوشی یا مسمومیت مختصر
• کاهش توانایی
• جنگ طلبی
• سرگیجه
• حالت تهوع یا استفراغ
• حرکات غیر ارادی چشم
• ظاهر شدن مستی از گفتار نامفهوم، حرکات آهسته و هماهنگی ضعیف
• ضربان قلب نامنظم
• لرزش
• بوی زیاد مواد استنشاقی
• بثورات در اطراف بینی و دهان
•  

مسکن های اپیوئیدی

اپیوئیدها داروهای مخدر و مسکنی هستند که از تریاک تولید می شوند یا به صورت مصنوعی ساخته می‌شوند. این دسته از مواد مخدر شامل هروئین، مورفین، کدئین، متادون و اکسی کدون هستند.

 

اعتیاد به داروهای مسکن تجویزی تریاک که گاهی «اپیدمی مواد افیونی» نامیده می‌شود، به نرخ هشداردهنده‌ای رسیده است. برخی از افرادی که برای مدت طولانی از مواد افیونی استفاده کرده اند ممکن است در طول درمان به جایگزینی موقت یا طولانی مدت دارو توسط پزشک نیاز داشته باشند.

 

 

علائم و نشانه های مصرف و وابستگی به مواد مخدر می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• کاهش درد
• بی قراری، خواب یا آرام بخشی
• لکنت زبان
• مشکلات توجه و حافظه
• مردمک تنگ
• عدم آگاهی یا بی توجهی به افراد و اشیاء اطراف
• مشکلات تعادل
• افسردگی
• گیجی
• یبوست
• آبریزش بینی یا زخم بینی (در صورت غرغره کردن داروها)
• آثار سوزن (در صورت تزریق مواد مخدر)
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مصرف مواد مخدر خارج از کنترل است یا مشکلی ایجاد می کند، کمک بگیرید. هر چه زودتر به دنبال کمک باشید، شانس شما برای بهبودی طولانی مدت بیشتر است. با پزشک اصلی خود صحبت کنید یا به یک متخصص سلامت روان، مانند دکتر متخصص در پزشکی اعتیاد یا روانپزشکی اعتیاد، یا یک مشاور مجاز الکل و مواد مخدر مراجعه کنید، اگر:

 

نمی توانید مصرف دارو را متوقف کنید.

 

به مصرف دارو با وجود آسیبی که ایجاد می کند، ادامه می دهید.

 

مصرف مواد مخدر به رفتارهای ناایمن، مانند استفاده از سوزن مشترک یا رابطه جنسی محافظت نشده منجر شده است.

 

فکر می کنید ممکن است پس از قطع مصرف دارو علائم ترک داشته باشید.

 

چه زمانی باید به دنبال کمک اضطراری بود

اگر کسی که می‌شناسید دارو مصرف کرده است و حالات زیر را دارد، فورا کمک پزشکی دریافت کنید:

 

• تغییرات در هوشیاری را نشان می دهد.
• مشکل تنفس دارد.
• تشنج دارد.
• علائم حمله احتمالی مانند درد قفسه سینه یا فشار را دارد.
• هر گونه واکنش جسمی یا روانی آزاردهنده دیگری به مصرف دارو دارد.
•  

مرحله بندی مداخله

افرادی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند معمولا مشکل ساز بودن مصرف مواد مخدر را انکار می کنند و تمایلی به درمان ندارند. یک مداخله فرصتی ساختاریافته برای یک عزیز ایجاد می کند تا قبل از بدتر شدن اوضاع، تغییراتی ایجاد کند و می تواند به کسی انگیزه دهد که به دنبال کمک باشد یا بپذیرد.

یک مداخله باید با دقت برنامه ریزی شود و ممکن است توسط خانواده و دوستان با مشورت یک پزشک یا متخصص مانند یک مشاور مجاز الکل و مواد مخدر یا توسط یک متخصص مداخله انجام شود. این شامل خانواده و دوستان و گاهی همکاران، روحانیون یا دیگران می شود که به فردی که با اعتیاد دست و پنجه نرم می کند اهمیت می دهند.

 

 

در طول مداخله، این افراد دور هم جمع می شوند تا با فرد در مورد عواقب اعتیاد گفتگوی مستقیم و صمیمانه داشته باشند و از او بخواهند که درمان را بپذیرد.

 

 

علل

مانند بسیاری از اختلالات سلامت روان، عوامل متعددی ممکن است در ایجاد اعتیاد به مواد مخدر نقش داشته باشند. عوامل اصلی عبارتند از:

• محیط. عوامل محیطی، از جمله باورها و نگرش های خانواده و قرار گرفتن در معرض گروه همسالان که مصرف مواد مخدر را تشویق می کنند، به نظر می رسد در مصرف اولیه مواد نقش داشته باشند.

   

• ژنتیک. هنگامی که مصرف یک دارو را شروع کردید، توسعه اعتیاد ممکن است تحت تأثیر ویژگی های ارثی (ژنتیکی) قرار گیرد که ممکن است پیشرفت بیماری را به تاخیر بیاندازد یا سرعت بخشد.

   

تغییرات در مغز

به نظر می رسد اعتیاد فیزیکی زمانی رخ می دهد که استفاده مکرر از مواد مخدر نحوه احساس لذت مغز را تغییر دهد. داروی اعتیاد آور باعث تغییرات فیزیکی در برخی از سلول های عصبی (نورون ها) در مغز شمامی شود. نورون ها از مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند. این تغییرات می تواند مدت ها پس از قطع مصرف دارو باقی بماند.

 

 

عوامل خطر

 

افراد در هر سن، جنس یا وضعیت اقتصادی ممکن است به مواد مخدر معتاد شوند. عوامل خاصی می‌توانند بر احتمال و سرعت ابتلا به اعتیاد تأثیر بگذارند:

 

• سابقه خانوادگی اعتیاد. اعتیاد به مواد مخدر در برخی خانواده ها شایع تر است و احتمالاً مستعد ژنتیک است. اگر یکی از بستگان خونی مانند والدین یا خواهر و برادری دارید که به الکل یا مواد مخدر اعتیاد دارد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اعتیاد به مواد مخدر هستید.
• اختلال سلامت روان. اگر یک اختلال سلامت روان مانند افسردگی، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یا اختلال استرس پس از سانحه دارید، احتمال اینکه به مواد مخدر معتاد شوید، بیشتر است. استفاده از مواد مخدر می تواند راهی برای مقابله با احساسات دردناکی مانند اضطراب، افسردگی و تنهایی شود و این مشکلات را بدتر کند.
• فشار همسالان. فشار همسالان عاملی قوی در شروع استفاده و سوء استفاده از مواد مخدر به ویژه برای جوانان است.
• عدم مشارکت خانواده. موقعیت‌های خانوادگی دشوار یا عدم ارتباط با والدین یا خواهر و برادرتان ممکن است خطر اعتیاد را افزایش دهد، همانطور که عدم نظارت والدین می‌تواند خطر اعتیاد را افزایش دهد.
• استفاده زود هنگام. استفاده از مواد مخدر در سنین پایین می تواند باعث ایجاد تغییراتی در مغز در حال رشد و افزایش احتمال پیشرفت به سمت اعتیاد به مواد مخدر شود.
• مصرف یک داروی بسیار اعتیادآور. برخی از داروها مانند محرک ها، کوکائین یا مسکن های مخدر ممکن است نسبت به سایر داروها منجر به اعتیاد سریعتر شوند. سیگار کشیدن یا تزریق مواد مخدر می تواند احتمال اعتیاد را افزایش دهد. مصرف داروهایی که کمتر اعتیادآور به حساب می آیند - به اصطلاح "مواد مخدر سبک" - می تواند فرد را در مسیر مصرف مواد مخدر و اعتیاد قرار دهد.

   

عوارض

مصرف مواد مخدر می تواند اثرات مهم و مضر کوتاه مدت و بلند مدت داشته باشد. مصرف برخی از داروها می تواند به ویژه خطرناک باشد، به خصوص اگر دوزهای بالا مصرف کنید یا آنها را با سایر داروها یا الکل ترکیب کنید. در اینجا چند نمونه آورده شده است.

 

مت آمفتامین، مواد افیونی و کوکائین بسیار اعتیادآور هستند و پیامدهای سلامتی کوتاه مدت و بلندمدت متعددی از جمله رفتارهای روان پریشی، تشنج یا مرگ ناشی از مصرف بیش از حد را ایجاد می کنند.

 

GHB  و فلونیترازپام ممکن است باعث آرامبخشی، گیجی و از دست دادن حافظه شوند. این مواد توانایی مقاومت در برابر تماس ناخواسته و یادآوری رویداد را مختل می کند. در دوزهای بالا می توانند باعث تشنج، کما و مرگ شوند. وقتی این داروها با الکل مصرف شوند، خطر افزایش می یابد.

 

اکستازی یا مولی (MDMA) می تواند باعث کم آبی بدن، عدم تعادل الکترولیت ها و عوارضی شود که می‌تواند شامل تشنج باشد. MDMA  در دراز مدت می تواند به مغز آسیب برساند.

 

یکی از خطرات خاص داروهای باشگاهی این است که اشکال مایع، قرص یا پودر این داروها که در خیابان ها موجود است، اغلب حاوی مواد ناشناخته ای است که می تواند مضر باشد، از جمله سایر داروهای غیرقانونی یا دارویی.

 

 

به دلیل ماهیت سمی مواد استنشاقی، کاربران ممکن است دچار آسیب مغزی با سطوح مختلف شدت شوند.

 

سایر تغییرات تغییر دهنده زندگی

وابستگی به مواد مخدر می تواند عوارض خطرناک و مضر ایجاد می‌کند، از جمله:

 

• یک بیماری مسری. افرادی که به مواد مخدر معتاد هستند، بیشتر در معرض ابتلا به یک بیماری عفونی مانند اچ آی وی هستند، چه از طریق رابطه جنسی ناایمن یا از طریق سوزن مشترک.

   

• سایر مشکلات سلامتی. مصرف مواد مخدر می توانند به مشکلات سلامت روانی و جسمی کوتاه مدت و بلند مدت تبدیل شوند. اینها به دارویی که مصرف می شود بستگی دارد.
• تصادفات. افرادی که معتاد به مواد مخدر هستند، بیشتر به رانندگی یا سایر فعالیت های خطرناک در شرایط تحت تأثیر اعتیاد می پردازند.
• خودکشی کردن. افرادی که معتاد به مواد مخدر هستند بیشتر از افرادی که معتاد نیستند با خودکشی می میرند.
• مشکلات خانوادگی. تغییرات رفتاری ممکن است باعث تعارضات زناشویی یا خانوادگی و مسائل مربوط به حضانت شود.
• مسائل کاری. مصرف مواد مخدر می تواند باعث کاهش عملکرد در محل کار، غیبت و در نهایت از دست دادن شغل شود.
• مشکلات در مدرسه. مصرف مواد مخدر می تواند بر عملکرد تحصیلی و انگیزه برای برتری در مدرسه تأثیر منفی بگذارد.
• مسائل حقوقی. مشکلات قانونی برای مصرف کنندگان مواد مخدر رایج است و می تواند ناشی از خرید یا داشتن مواد مخدر غیرقانونی، سرقت برای حمایت از اعتیاد به مواد مخدر، رانندگی در هنگام تحت تأثیر مواد مخدر یا الکل، یا اختلاف بر سر حضانت کودک باشد.
• مشکلات مالی.خرج کردن پول برای حمایت از مصرف مواد مخدر پول را از سایر نیازها می گیرد، می‌تواند منجر به بدهی شود و می تواند منجر به رفتارهای غیرقانونی یا غیراخلاقی شود.
•  

جلوگیری

بهترین راه برای پیشگیری از اعتیاد به مواد مخدر، مصرف نکردن آن است. اگر پزشک دارویی با احتمال اعتیاد را تجویز می کند، هنگام مصرف دارو مراقب باشید و دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک را دنبال کنید.

 

پزشکان باید این داروها را در دوزها و مقادیر مطمئن تجویز کنند و استفاده از آنها را کنترل کنند تا دوز خیلی زیاد یا برای مدت طولانی به شما داده نشود. اگر احساس می کنید که باید بیش از دوز تجویز شده دارو مصرف کنید، با پزشک خود صحبت کنید.

 

 

 

پیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر در کودکان و نوجوانان

 

 

برای کمک به جلوگیری از سوء مصرف مواد مخدر در کودکان و نوجوانان، این اقدامات را انجام دهید:

 

برقراری ارتباط. با فرزندان خود در مورد خطرات مصرف مواد مخدر و سوء مصرف صحبت کنید.

 

گوش دادن. وقتی فرزندانتان در مورد فشار همسالان صحبت می کنند شنونده خوبی باشید و از تلاش های آنها برای مقاومت در برابر آن حمایت کنید.

 

یک مثال خوب بگذارید. از الکل یا داروهای اعتیادآور سوء استفاده نکنید. فرزندان والدینی که از مواد مخدر سوء استفاده می کنند بیشتر در معرض خطر اعتیاد به مواد مخدر هستند.

 

پیوند را تقویت کنید. روی رابطه خود با فرزندانتان کار کنید. یک پیوند قوی و پایدار بین شما و فرزندتان، خطر مصرف یا سوء استفاده از مواد مخدر را برای کودکتان کاهش می دهد.

 

 

 

جلوگیری از عود

 

هنگامی که به مواد مخدر معتاد شدید، در معرض خطر زیادی برای بازگشت به یک الگوی اعتیاد هستید. اگر شروع به استفاده از دارو کنید، احتمالاً کنترل مصرف آن را دوباره از دست خواهید داد - حتی اگر تحت درمان قرار گرفته باشید و مدتی از دارو استفاده نکرده باشید.

 

به برنامه درمانی خود پایبند باشید. هوس های خود را زیر نظر داشته باشید. ممکن است به نظر برسد که بهبود یافته اید و نیازی به ادامه اقدامات برای رهایی از مواد مخدر ندارید. اما اگر همچنان به درمانگر یا مشاور خود مراجعه کنید، به جلسات گروهی کمک کنید و داروهای تجویز شده را مصرف کنید، شانس شما برای رهایی از مواد مخدر بسیار بیشتر خواهد بود.

 

از موقعیت های پرخطر دوری کنید. به محله ای که قبلاً مواد خود را در آنجا تهیه می کردید، برنگردید و از انبوه مواد مخدر قدیمی خود دوری کنید.

 

در صورت استفاده مجدد از دارو بلافاصله کمک بگیرید. اگر دوباره مصرف دارو را شروع کردید، فوراً با پزشک، متخصص سلامت روان یا شخص دیگری که می تواند به شما کمک کند، صحبت کنید.